MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

30 Aralık 2014 Salı

Ses.380

Loş ve serin bi odadaydık. Yüzünü yada bedenini gördüğümü hatırlamıyorum. Sadece çok yavaş hareket ediyordum. Ağır çekimde ilerliyordu kollarım, bedenim, ellerim. Ama zihnim daha hızlı düşünüyordu. Sanki birisi kollarımdan beni geriye çekiyor gibiydi.  Gözlerimi olduğun yere çeviremiyordum da. Sadece varlığını hissediyordum, orada bi yerdeydin ama neye benziyordun yada nasıl oraya geldin hiç bi fikrim yoktu. Rüya nihayetinde. Ortasında buluverdim kendimi bi an o odanın. Ve yine tam sana yaklaştığımı hissederken de uyandım. Babacığım sağ olsun :)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder