MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

8 Aralık 2012 Cumartesi

Ses.292

Yavaş yavaş eskisine dönüyor bildiklerim, gördüklerim ve tecrübelerim.
Bu şimdilik iyi bişey. Özlediklerim ile özlemediklerim arasında yaşıyorum.
Az uyuyup çalışıyorum hatta genelde. Ama şu kötü ki; bütün gün internet başında da olsam, buraya girip yazamıyorum. Yazabileceğim kadar akılda kalıcı şeyler henüz yaşamadım ( bi iki tane anı hariç ). Biriktikçe yazarım, unutmam ben.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder