Evvelden tanıdığım, o an hayatta hiç bi başarısı,amacı,becerisi olmayan insanlara şimdi bakıyorum da, hala yok ellerinde bişey görünen. En azından benim gördüğüm. Sadece olduğunu düşünmekle olmuyor bu işler. Neye güveniyorlar, neye inanıyorlar da hala hala hala devam ediyorlar yaptıkları işe? Müzisyen, oyuncu, yazar, ressam v.s. Bunları olmak, istemekle olmuyor ki. Yada ben ressamım deyince olunmuyor o. Belirli seviyede ortaya bişeyler koymuş olmak ve buna maruz kalan insanların da bunu takdir etmiş olması gerekmez mi? Takdir de etmesine gerek yok, sunduğunu söylediğin ürününü, sunduğunu söylediğin türde değerlendirilmesi yeterli.
Eğer aksi şekilde bi durum varsa, ben ürünümü sunarım ve her hangi bi kıstasta elenmesine gerek yok dersek; Ajdar müzisyen, ben yazar, Kenan Evren'de ressam? Gönül razı mı buna?
Serbest çalışmalar, deneysellikler falan bi yere kadar. Birbirimizi kandırmayalım dostlar. Hele kendimizi hiç. Bişeyler olmayı istiyorsan sevdiğin şeyle alakalı, olmak için çabala. Ömrünün sonuna kadar gerekirse. Ama oldum ben dersen, işte orada ben gülüyorum istemsizce.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder