Ses.297

Bir vakitler bir hikayeye başlamıştım, hala sevdiğim bir kadına gece yalnızlıktan korkmasın diye, her gece telefonuna mesaj atarak büyüttüğüm. Yazdıklarımın ne olduğunu o zaman da bilmiyordum şu anda da. Ama o sever diye hep yazdım. 2 ay boyunca her gece hiç unutmadan, korkuyu hissetmemesi için ona arkadaşlar yarattım. Sonra o hikaye yarım kaldı, bitiremedim. "Bitmeyen Hikayem" oldu adı da zaten. Ama bu son zamanlarda onu bitirebileceğimi fark ettim. Vaktinde o hikayeyi bitirebilmem için, bende de bişeylerin bitmesi gerekiyor diye düşünüyordum. Tabi ki de bitmedi hiç bişey. Hala yaşıyoruz, hala seviyoruz, hala mutlu oluyoruz. Ama böyle bi son bekleyerek de yaşanmıyormuş, anladım. O yüzden bişeyler gelmeye başladı aklıma Alin ile ilgili. Gerçi sonu, Alin'in durumu gibi pek hoş olmaya bilir. Vicdanı huzurlu kılabilecek kadar iyi yazacağım.