MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

7 Kasım 2012 Çarşamba

Ses.287

Tam da " Bu son artık " dediğimde, aslında daha hiç başlamamış olduğumu fark etmemin üzerinden neredeyse 8 yıl geçti. Ama istisnasız her seferinde tekrar tekrar şaşırıyorum, seçeneğim olduğu gerçeğine.
Heveslerimi ve umudumu o kadar derine gömmüşüm ki, bazen ben bile ulaşamıyorum. En azından bi yerlerde, birileri için hala birikmiş umudum var. Bunu bilip bekleyebiliyorum. Hayatı.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder