Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.
Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.
Sadece ben. Eğer istersen.
Şimdi bırakabilirsin.
25 Temmuz 2012 Çarşamba
Ses.270
Sevdiğin insanların, seninle aynı şeyleri sevmesine sevinebiliyoruz ya. Ne kadar garip. Hatta ben heyecanlanıyorum bile, ellerim titriyor bide. Kan toplanıyor gözlerime heyecandan hatta. Sanki baş üstü durmuşum gibi saatlerce.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder