MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

4 Aralık 2015 Cuma

Ses.399/4

Pek tabi, her zaman olduğu ve olacağı gibi öngörüldüğü gibi oldu. Hem de öngören yine bendim.
Bir gün bunu başarıcam ama. Kafamın dibinde görmezden gelmeye çalıştığım ama ne zaman denesem yine aynı sonucu aldığımı bildiğim şeylere azcık daha hürmet etmeliyim. Çünkü tecrübe, her zaman kazanım ile sonlanmıyor. Her seferinde tekrar, tekrar, tekrar, tekrar aynı sonucu almak, beni yoruyor. Mmeeehh. Sıkıcı. Halbuki son 1 yıldır falan şunu söylerim, hep; "Routine keeps me in line. Helps me pass the time. Concentrate my mind. Helps me to sleep". Ama bu aynı şey değil.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder