MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

5 Ocak 2015 Pazartesi

Ses.381

Az evvel bi arkadaşımın bloğuna bakarken (daha doğrusu yeni açtığı bloğu ile ilgili fikir alışverişi yaparken) kendi bloğumun 5 yıldır var olduğunu fark ettim. Yazarken hiç fark etmemişim ama 5 yıldır bitmeyen hevesle yazmışım buraya. Çok garip bi his, geçmiş 5 yılın hala burada duruyor oluşu. İstediğim zaman her şeyi hatırlayabilecek olmak daha bi garip bi his. Keşke varlık olsaydın da yanımda taşıyabilseydim diye düşünüyorum arada seni. Elektriğe muhtaç kalmazdım böylece.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder