MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

26 Ağustos 2014 Salı

Ses.357 - 26.11.2009

İnsan değil de ağaç olsam.
Dallarımın arasından rüzgar esse yapraklarım, çiçeklerim meyvelerim olsa.
Mevsimleri yaşasam...
Köklerimle toprağın derinliklerine sarılsam.
Kuşlar konsa dallarıma, yuva bile yapsalar...
Böcekler, karıncalar yollansalar içime...
Çürütseler oralarımı , ballarım, sakızlarım olsa.
Gövdeme bir insan yaslanıp uyusa...
Ben bunları hiç bilmesem, sadece ağaç olsam..

---

Bu yazıyı tam 5 yıl evvel bi yerlerde görmüşüm, beni uyandırmış ve anlamlandırmışım.
Bütün takıntılarımın, fikirlerimin, sevmelerimin başlangıcı bu yazıydı.
Şu an hatırladım.
Yazı, pek tabi ki Erkan Oğur'un.
Anlam kelimesini, benim için bu kadar anlamlandıran, bu anlama başlatan kişi de, Erkan Oğur'muş.
Bunu unutmuşum.
Şimşek çakarcasına hatırladım.
Mutluyum, bu yazı ile karşılaştığım için.
Mutluyum, 5 yıldır fark etmeden de olsa, bu yazının anlamıyla yaşadığım için.
Mutluyum, bu yazıyı son 5 yılda yaşadıklarımdan önce gördüğüm için.
Belki başka bi insan olabilirdim, belki de insan olamayabilirdim.
Ben bunların hiç birini artık bilemem.
Sadece bir ağacım, benimle beraberken de yaşayan insanlarımın olduğu.
Yaşıyorum, yaşıyoruz ve alışıyoruz.
Mutluyum.


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder