MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

6 Mart 2014 Perşembe

Ses.338

Neredeyse 5 yıl olacak.
Neredeyse 4 yıl olacak.
Neredeyse 5 ay olacak.

Hepsinin sonu da keşke ile bitiyor.
Yine aynı soğuk taşa basarak, yine aynı ağaçlara bakarak, yine aynı kadını düşünerek geçiriyorum o nadir anları. Kırmızı bulutlar, sabahı bana getiren gözler aklımda,  işin kötüsü ise kalbimde. Keşke son kez öpseydim seni. Ve sonra bir son kez daha. Ve bir son kez daha. Daha uzun sarılmayı dilerdim zamandan, o an bizde olmayan. Tesadüf mü bilmiyorum ama yaşıyorum yine benzer hatıraları.
Keşke artık yaşamasaydım diyerek her defasında.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder