MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

25 Ağustos 2013 Pazar

Ses.325

Neden artık yazacak bişey bulamıyorum bilmiyorum. Önceden nasıl bişeyler yazabilecek zihinsel rahatlığı bulabiliyordum onu da bilmiyorum. Hatırlamıyorum da. Ama yoksunluğunu o kadar çok hissediyorum ki, bunu yazarken bile rahatlamaya ihtiyacım olduğunu fark ediyorum. Ama başaramıyorum şu sıralar. Zaten tam da benim işim yapamadığım şeylerin üstünü örtmeye çalışıp başarmak. Bakalım ne zaman kurtulacağım bu " hissedemiyorum " durumundan.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder