MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

24 Temmuz 2013 Çarşamba

Ses.324

Kaldırımlara düşerdi ıssız çığlıkları
Kuzgun karası gökteki yağmurların
Sahibi yoktu hiç birinin
Biraz senin, biraz da benim.

Müziklere sinerdi korkunç hayalleri
Yaşanmamış zamanın, bilinir anıları
Korkuyla başladı öfke ile serpildi
Şimdi vicdanlarda mahkum, 
Kurtuluşun çığlıkları

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder