MÜHİM MESELE
Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.
Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.
Sadece ben. Eğer istersen.
Şimdi bırakabilirsin.
7 Eylül 2011 Çarşamba
Ses.178
Beni mutsuz, kızgın, üzgün yapan insanların, sanki hiç bişey yokmuş gibi mutlu olmalarına dayanamıyorum. Sinirleniyorum yani. Öfkeleniyorum daha doğrusu. Çok yanlış geliyor. Ben aptalmıyım¿ Unutmuyorum arkadaş ben. Unutmuyorum napayım¿ Birisini unutamamak değil demeye çalıştığım. Unutmuyorum. Bunu da sen ve siz unutmayın sevgili dünyam.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder