MÜHİM MESELE

Nefes al, nefes ver. Nefes al, nefes ver… Nefes al… ve biraz tut şimdi.

Okudukça ben olacağın bir yer burası. Okudukça beni anlayacağın yer, burası. Belki nefret edeceksin benden beni tanıdığına pişman olarak, belki de beni özleyeceksin yine pişmanlıkla.Ne okuman için bir sebep var, ne de okudukça varacağın bir sonuç.

Sadece ben. Eğer istersen.

Şimdi bırakabilirsin.

31 Aralık 2014 Çarşamba

2015

Git gide daha da sessiz girilen yıl başı olayına uyum sağlıyorum. Evde anne baba babanne ve ben. Bir de keşke şu televizyon sesi olmasa... 2014'ün son çeyreği epik ötesi olsa da, ilerisi için daha da epiklik bekliyorum. Tabi sadece beklemiyorum, elimden geleni de yapıyorum.
Yağmurlu yağmurlu Alsancak sokaklarında gezdikten sonra, eve gelip uyku mahmuru bi şekilde bekliyoruz gece güne dönsün diye. Hadi bakalım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder