Sanırım ciddi biçimde sadece Melis Danişmend'i kıskanıyorum bunca yıldır dinlediğim/çaldığım müzikler arasında. Hiç istisnasız " O besteleri ben yapmalıydım. " dediğim tek albüm "Daha Az Renk".
Sanırım doğal geliyor her şeyi. Söyleyişi, sözleri, melodileri, nefes alışları falan. O yüzdendir ki, çok basit sözlerle, çok basit melodilerle kendini işliyor çok derine. Aynı doğa gibi.
Kendi kayıtlarımı ve şiirlerimi gözden geçirince fark ediyorum ki, "O söylesin" diye yapmışım bi çoğunu. Kim bilir belki bi gün, benim yazarken duyduğum sesi, benim şarkılarımla beraber diğer insanlar da duyar.
Yada duymazlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder