İçimden geçenleri, iyi yada kötü, anlayabilirsin diye bazen korkuyorum.
Korkuyorum sana bakarken.
Yani bakma ihtimalimin olduğu her andan bahsediyorum.
Eğer ki beni yine anlarsan iyi mi kötü mü olur bilmiyorum bile, ama çok üşüyorum aklıma sen geldiğinde. Yada seni yanlışlıkla gördüğümde. Sanki ellerime soğuk kanlar doluşuyor, hareket ettiremiyorum. Titreme geliyor, sakin olamıyorum.
Ama biliyorum ki, sen bunların hiç birisini bilmiyorsun. Sadece ben, belki sen bilebilirsin diye korkmaktan bunları hissetmemeye çalışıyorum. Çünkü üşümek istemiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder