Içimde büyüyen "yetememe" hissi, benliğim olmaya başlıyor. Kendime hakim olamıyorum. Titriyorum. En çok kendi sesimi duyuyorum, hiç durmadan ihtimaller yaratıp, her birini daha bir önceki fikrimi var etmeden öldürüyorum. Elime ne geçiyor? Panik.
Kocaman, engel olamadığım, içinden çıkamadığım. Kendimi dışarıdan görebiliyorum ama sakinleşemiyorum. Değişik yöntemler deneyeceğim mecburen, her biri en fazla nefes almak kadar zararlı.
--
Bahsetmem gerekli ayrıca. Bütün bunlar yalnız benim eserim, maruz bırakılarak da olsa, benim yarattığım tepkim. Yalnız benim. Ama bana etki edenleri, ileride tek tek bulup çok canlarını yakacağım.
En yakınımdan en uzağıma.
Hepsini.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder