Eksik

En köşesinde yere çökmüş ağlıyorum, bembeyaz boyayla boyanmış odanın sessizce. Kemiklerim etlerime batıyor hıçkırdıkça. Ellerim yakıyor bedenimi, dokundukça bedenime. Başkasının acısı mı bu, hatırlamıyorum. Lakin en derinimde hissediyorum. Gözlerim hala kapalı ama bembeyaz ışık her yanımda. Zihnimde. Nefesimde. Teninde. Kaybettikçe biraz daha birikiyorum. Yankılar var etrafımda, odanın her yanından, parça parça  işittiğim kendi içinde anlamı olan, lakin birleşince korkum olan yankılar. Az kaldı uyanacağım uykumdan. Tekmeleyerek, yırtarak kaçacağım zindan beyazı odamdan. Ve o an neler l......