Hatırlıyorum da, eskiden insanların hayatlarına bakıp, o hayatı nasıl yaşıyorlar acaba diye düşünürdüm. Özgür düşünemeyen, fikir belirtemeyen, sesini yükseltemeyen yani küçük hayatları olan insanlar olarak görürdüm. Ama şimdi tekrar bakıyorum da, onlar o küçük hayatlarında, hayatın aslında onlara neler sunabileceğinden habersiz gülebiliyorlarken, mutlu olabiliyorlarken ben; uçsuz bucaksız gördüğüm hayatın içinde düşünmekten gözümü açamıyorum. Bi yerde yanlışlık var, bişeyleri yapamıyorum sanırım.
---
Bu arada ben artık İstanbul'a taşınıyorum. İzmir'de son bir haftam. Neler olur, nasıl olur, ne zaman olur hiç bi fikrim yok. Ama bişeyler olsun diye uğraşacağım.
istanbul, o ucsuz bucaksız hayat ile paraleldir..... seyr keyf verir
YanıtlaSilUcu bucağından önce, yanı yamacını merak ediyorum diye gideyim istedim isimsiz arkadaş.
YanıtlaSil