Hatırlamaya alışıyorum.
Ellerim kesik içinde.
Yazı yazamıyorum.
Kağıtlar ellerimi kesiyor, kalemler kalbime batıyor.
Hatırlamaya çalışıyorum.
Sesini bile unutmuşum.
Ah...
Halbuki sen iyi bi insandın.
Canımdandın.
Belki de biraz daha fazlaydın.
Hatırlamaya alışıyorum.
Ara sıra aklıma sen geldiğinde, irkilmiyorum.
Bi an duruyorum, düşünüyorum ve gülüp devam ediyorum.
Olması gerektiği gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder