Ben küçükken, insanların hayatlarında sadece bir iki sırrı olduğunu sanardım.
Çünkü sır, herkese anlatmayı tercih etmediğin anları, bir kişiyle paylaşınca olur sanardım.
Ve kendimce bildiğim sırları, ömrüm boyunca saklamayı hep beceri sandım.
Sonradan fark ettim ki, insanların sırları, sır olmayan zamanlarından daha çokmuş.
Sır sahibi olmayı, bir beceri sananlar varmış.
Üzüldüm...
Sır dediğin, başkalarının duymasını istemediğin zamanlar olmaktan çıkmış, özel hissetmeye çalışanların, hayatları olmuş.
Halbuki ben teyzemin sırlarını ölene kadar saklayacağım diye çok sevinmiştim...
Uyan aç artık kalbini
Akıl biter sır kalır .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder