Ses.414

Yine aynı şeyi yaptım, yine eskileri bulup, okuyup gözlerim yanana kadar okudum. Neyi atlamışım biliyorum sanırım artık. Fırsatları. Apaçık ortada duran fırsatları. Belki de ihtimalleri. Şu an neden bunları okuyor ve görüyorum peki? Ak? Çok mu az geldi ki hatırladıklarım? Bence değil. Ne ise o. Ama şu an fark ediyorum ki, ne düşünürsem düşüneyim veya sen ne yaparsan yap, hiç bir zaman değişmeyecek seni ilk tanıdığımda hissettirdiğin şeyler. Ne yazık ki değişmeyecek ve ben bu tip anları tekrar yaşaya yaşaya seni hatırlayacağım, yine. Ah bir de dokunabilsem.